Róża parkowa GHISLAINE DE FELIGONDE

Odmiana przez cały sezon daje uroczy efekt wielobarwnej mozaiki. Kuliste pąki pojawiają się w kolorze ciemnopomarańczowym a rozwijając się jaśnieją do odcieni intensywnej żółci z subtelnymi różowymi refleksami. Przekwitając stopniowo stają się kremowo-białe. Mają średnicę 4 – 6 cm, formowane są przez delikatnie wyglądające, ale bardzo wytrzymałe płatki. Mocno pachną i układają się na pędach w bukiety liczące po kilkanaście sztuk. Rozświetlają otoczenie wieloma ciepłymi tonami nieprzerwanie od czerwca do października.
Odmiana o dużej sile wzrostu, pełna energii i wigoru, która dorasta nawet do 3 m wzwyż i rozkrzewia do 1 m rozpiętości.
Wytwarza mnóstwo pionowych i bardzo ładnie krzewiących się, bezkolcowych pędów okrytych gąszczem zielonych, błyszczących, a przede wszystkim zdrowych liści.
Róża Ghislaine de Feligonde wyselekcjonowana została przez francuskiego hodowcę Eugèna Turbata i wprowadzona w 1916 roku na rynek. Powstała przez skrzyżowanie Goldfinch z siewką Rosa multiflora. Historia powiada, że otrzymała imię na cześć kobiety, która uratowała w czasie I wojny światowej rannego mężczyznę hrabiego Feligonde, swego przyszłego męża.
Odmiana ta najsilniej kwitnie w początkach lata, ale systematycznie powtarza kwitnienie aż do jesieni. Cechuje się najwyższą wśród róż odpornością na mączniaka i czarną plamistość liści.
Stanowisko – róże pnące sadzimy na stanowisko słoneczne bądź lekko ocienionych i zacisznych. Gleba – powinna być żyzna, gliniasto-piaszczysta. Na słabszych glebach wskazane jest zastosowanie nawozów organicznych: kompostu, torfu czy dobrze rozłożonego obornika. Nawozy mineralne zaczynamy stosować dopiero przy starszych roślinach. Nawożenie mineralne stosujemy do trzech razy w ciągu roku. Pierwsze azotowe wczesną wiosną, gotowymi mieszankami bądź nawozami wieloskładnikowymi typu Azofoska, drugie po przekwitnięciu nie później niż do połowy lipca, trzecie jesienne fosforowo-potasowe. Nawóz rozsypujemy wokół pnia i mieszamy z glebą na końcu obficie podlewając.
Cięcie – istotnym elementem uprawy jest właściwe przycinanie róż pnących. W pierwszych latach uprawy przycinamy mocno kształtując odpowiednią formę rośliny i stymulując obfite kwitnienie. Prawidłowe przycinanie spowoduje, że kwiaty będą się pojawiać nie tylko w górnych partiach, ale od samego dołu rośliny. W trakcie sezonu cięcie przeprowadzamy po przekwitnięciu usuwając zeschnięte kwiatostany. Wczesną wiosną przycinamy pędy uszkodzone bądź przemarznięte. Należy zwrócić uwagę by przycięty pęd posiadał co najmniej 5-6 oczek.
Zimowanie – róże pnące są roślinami w pełni mrozoodpornymi w naszym klimacie. W rejonach zimniejszych warto jednak je kopczykować na zimę, a także, zwłaszcza młodsze rośliny okryć agrowłókniną.