Świerk Serbski 220/240cm

Świerk serbski (Picea omorika) to drzewo należące do rodziny sosnowatych (Pinaceae). W środowisku naturalnym roślina występuje na Bałkanach (głównie w Serbii i w Bośni). W Polsce natomiast świerk jest uprawiany jako gatunek ozdobny. Roślina dorasta do 30 m wysokości i charakteryzują ją silne przyrosty roczne (nawet do 100cm). Jest to najszybciej rosnący świerk. Ma wzniesiony, regularnie stożkowaty pokrój. Liście są krótkie i sztywne. Z wierzchu mają ciemnozieloną barwę, od spodu natomiast wyróżniają je dwa białe paski. Igły mogą utrzymywać się na drzewie nawet przez 10lat. Roślina jest jednopienna – kwiaty żeńskie są fioletowe a męskie żółte. Szyszki o purpurowo-brązowej barwie mają wydłużony kształt i 4-7cm długości. Świerk serbski najokazalej wygląda uprawiany na stanowisku słonecznym. Optymalne podłoże jest ciężkie i zasobne w składniki pokarmowe. Jest to gatunek odporny na zanieczyszczenia (w tym kwaśne deszcze) oraz mróz. Roślina potrzebuje opieki (podlewanie, nawożenie, itp.) głównie w pierwszych latach uprawy. Dobre reaguje na nawozy organiczne. Podłoże wokół świerku warto ściółkować. W czasie uprawy należy zwracać uwagę na występowanie szkodników (przędziorki, ochojniki), chorób grzybowych oraz niedobór magnezu. Objawem bardzo często jest brązowienie i opadanie igieł bądź zamieranie pędów. Drzewo jednopienne, wiatropylne. Kwitnie od kwietnia do maja. Szyszki dojrzewają w 6-7 miesiącu od zapylenia. Posiada niewielkie wymagania klimatyczne i glebowe. Rośnie w lasach górskich na glebach płytkich, stosunkowo suchych i ciepłych latem do 1800 m n.p.m. Tworzy lasy mieszane z bukiem, kasztanowcem, jodłą i sosną czarną. Wśród wszystkich dotychczas zbadanych gatunków świerk serbski jest uważany za jedną z form najbardziej odpornych na zanieczyszczenia przemysłowe, a szczególnie na kwaśne deszcze.

ROZMIAR

Wysokość: 2,2-2,4m

Szerokość: 1m